BENİ DÜŞMANIN TAŞI DEĞİL
DOSTUN GÜLÜ YARALADI...
değer veririz herşeye. kediye,köpeğe, elbiseye,
arabaya ve dostlarımıza, hayatımızdakı insanlara.
ama bunu nasıl gösteriririz acaba?
her an bilmeli ki bana ulaşabilir.
gecenin bir yarısı aradığında
neden aradın değil yapabileceğim
birşey varmı diyeceğimi,
yanında olacağımı bilmeli.
yoksa canım sıkıldığında ona ulaşamayacaksam,
ihtiyacım olduğunda yanımda olmayacaksa
ne anlamı var ki? arkadaş, dost,
sırdaş budur işte.
insanların neden biri birini değilde
kediyi, köpeği yada oyuncağı
daha çok sevdiğini anlamaya başladım.
zira onları hep yanlarında taşıyabilirler.
ama ihtiyac duyduklarında
arkadaşlarına ulaşamıyorlar.
zira hepimiz çevermizdekileri
nasıl mutlu edebilirz değilde çevremizdekilerden
nasıl mutlu olabiliriz
diye düşünüyoruz....